جریان شناسی غزل معاصر بعد از انقلاب

جریان­شناسی عبارت است از شناخت حرکتهای ادبی به لحاظ نمایندگان، ویژگیها، دگرگونیها و درست ونادرست ها. پژوهش حاضر ابتدا به عرضه ی یک تعریف کلی از اصطلاحات «جریان­شناسی»، «غزل» و «معاصر» پرداخته است و بعد، جریانهای غزل معاصر را نام برده است و برای هر جریان، نماینده یا نمایندگانی را از میان غزل پردازان معاصر یادآور شده است و در ادامه ویژگیهای هر جریان را در غزلیات نماینده یا نمایندگان همان جریان طی سه سطح زبانی، ادبی و محتوایی بررسی کرده است. این پژوهش با روش تحلیلی- توصیفی و به روال جریان شناسی سبک شناختی، برای غزل معاصر شش جریان اصلی در نظر گرفته است که عبارتند از: جریان غزل ژورنالیستی، جریان غزل کلاسیک، جریان غزل نوکلاسیک معتدل، جریان غزل نوکلاسیک پیشرفته، جریان غزل نو (با دو زیر مجموعه ی وقوع نو و هندی نو) و جریان غزل پست مدرن. نتیجه ی بحث، شناخت جریانهایی در غزل معاصر است که تا کنون به صورت روشمند، شناخته نبوده اند.